اي هميشه يادگار فرّ يزدانم تويي
ماندگار دائم سيماي ايرانم تويي
اي كه ماهِ بدري و اي معني مشرق زمين
لحظه بيداريِ خورشيد تابانم تويي
خاك بيجان زنده گردد از شميم اشك تو
اي شكوه رعد و نمنمهاي بارانم تويي
از تو ميگردد بهاران زنده در هر زندگي
شعلة جانسوز گرماي زمستانم تويي
شور سوداي هزاران سر به قربانگاه عشق
مهر ابراهيم و شور عيد قربانم تويي
مي‌كشد شادي زبانه از طنين خنده‌ات
گرية تنهايي شبهاي ويرانم تويي
زير افسونِ نگاهِ ماه پاييزي، ولي
اختر هفت آسمان، قنديل ايوانم تويي
زادگاه عاشقانِ واديِ آغاز عشق
خانهام، گهوارة آغاز و پايانم تويي
تار و پودم از سرشت پاكِ تو آغشته شد
چاكچاكِ قلب سرخ و رشتة جانم تويي
بال سيمرغ و دل بيباك صد آتشسوار
پاي البرز و غرورِ سربدارانم تويي
تابِ عبرتخيز بغضت تا سپهر بيكران
آهِ ايوان مدائن، بغضِ خاقانم تويي
جانِ ققنوسي كه آتش در تو بيجان ميشود
شعلة خاكسترم، فرياد عصيانم تويي
دادِ بيداد زمان، عيّار آزاديستان
ناخدايِ فاتحِ دريايِ توفانم تويي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر